بیماری منییر بیماری گوش داخلی است و در اکثر موارد فقط یک گوش را در گیر می کند. این بیماری باعث فشار یا درد گوش، گیجی، سرگیجه شدید، افت شنوایی و وزوز می شود. اگر چه این بیماری می تواند در هر سنی روی دهد اما بیشتر مبتلایان سنشان بین 50-40 می باشد. این بیماری به صورت مزمن بوده و بدون درمان در نظر گرفته می شود، اما چندین استراتژی درمانی وجود دارد که تاثیرات این بیماری بر زندگی فرد را به حداقل رسانده و سبب کاهش علایم می شود.
علایم بیماری منییر در افراد مختلف تغییر پذیری زیادی دارد بعضی از افراد ممکن است چندین حمله سرگیجه را در یک روز تجربه کنند در حالیکه دیگران به مقدار بسیار کمتری ممکن است حملات را تجربه کنند. سرگيجه های لحظه ای خودبخودی که چندين دقيقه تا چند ساعت طول می کشد،وزوز غرشی که با حملات سرگیجه شدیدتر میشود. کاهش شنوايی حسی – عصب ،یپری گوش در گوش متاثر،اغلب سرگیجه شدید همراه با تهوع و استفراغ و رنگ پریدگی میباشد فراوانی آن در زن ها بیشتر از مردان میباشد.
برای تشخیص این بیماری باید تست های شنوایی سنج و ecoghe و یا تست فشار گوش داخلی در مراکز معتبر شنوایی سنجی انجام شود.طبیعت بیماری منیر پیشرونده میباشد.و کاهش شنوایی نوسانی در آن دیده میشود.ولی بعد از گذشت چند سال افت شنوایی بیشتر شد و ثابت باقی می ماند.اکثر بیماران برای جلوگیری از سرگیجه با مصرف دارو های مهار کننده سرگیجه وضعیت بهنری دارند ولی برای کاهش شنوایی و وزوز سعک توصیه میشود.همینطور رژیم غذایی بی نمک و کافین و نیکوتین کمتر به این افراد توصیه میشود و باید از شرایط استرس زا دوری کنند.
اگر چه علت دقیق بیماری منییر مشخص نیست اما محققان باور دارند که بیماری منییر با فشار بالای مایع در گوش درونی مرتبط است. قسمت خارجی گوش میانی ساختاری استخوانی دارد و قسمت داخلی از جنس غشا است. این قسمت از گوش شامل گیرنده حسی کوچکی شبیه مو هستند و به حرکات مایع گوش درونی (آندولنف) پاسخ می دهند. علل احتمالی بیماری منییر شامل :
علایم بیماری از فردی به فرد دیگر متفاوت است. بنابراین افراد، آرایش مختلفی از علایم را می توانند در چندین روز یا در طول یک سال تجربه کنند.
علایم بیماری منییر معمولا با احساس پری در گوش شروع می شود و به دنبال ان وزوز، افت شنوایی و سرگیجه روی می دهند. به هنگام وقوع حمله ، این علایم از 20 دقیقه تا یک ساعت ادامه پیدا می کند. به هنگام تجربه حمله منییر ، بهترین کار دراز کشیدن و تمرکز بر روی اشیای ثابت می باشد.
در این مرحله، فرد ، حملات سرگیجه ای ناگهانی را تجربه می کندکه بیش از 20 دقیقه یا کل روز او را متاثر می کند. احساس پری گوش و احساس کاهش شنوایی که البته بعد از اتمام حمله از بین می رود. در برخی افراد در این مرحله وزوز هم مشاهده می گردد.
علایم مربوط به سرگیجه در این مرحله شدتش کاهش پیدا می کند اما شدت کاهش شنوایی و وزوز بیشتر می شود. در این مرحله بیشتر افراد برای مدت طولانی سرگیجه نمیگیرند.
در طول مرحله اخر بیماری منییر، شدت سرگیجه کاهش پیدا کرده و در بعضی از افراد کلا سرگیجه دیده نمی شود اما وزوز و افت شنوایی به طور پیشرونده شدید تر می شود. بیشتر افراد در این مرحله در تاریکی احساس عدم تعادل و بی ثباتی در هنگام حرکت می کنند.
علاوه بر علایم کلاسیک بیماری منییر، ممکن است افراد دچار افسردگی و اضطراب شوند. از انجاییکه بیماری روی شنوایی تاثیر می گذارد، احتمال نشنیدن صدا در محل کار و دیگر مکان ها بیشتر شده و فرد را دچار اضطراب کند.
به منظور تشخیص بیماری منییر، بیماران باید اغلب وزوز،کاهش شنوایی و سرگیجه را تجربه کرده باشند. از انجاییکه این علایم می توانند به صورت منفرد یا با همدیگر روی دهند، تشخیص بیماری منیر بعضا دچار مشکل می کند.
از انجاییکه بیماری منییر قابل درمان نیست، بسیاری از گزینه های درمانی شامل تغییر سبک زندگی، تغذیه و دارو درمانی می باشد. تغییرات در سبک تغذیه باعث کاهش جذب مایع درون گوش داخلی می شود و این خود باعث کاهش شدت علایم بیماری منییر می شود.
نمک باعث جذب و حفظ آب بدن می شود بنابراین حدالامکان باید غذاها و نوشیدنی های نمک دار (سدیم) حذف شوند.
نوشیدنی های کافیین دار بعضی علایم بیماری منییر مثل وزوز را تشدید می کنند بنابراین بهتر است میزان کافیین دریافتی کاهش یابد.
اگر چه بسیاری از کارخانه های صنایع غذایی به دلیل عوامل زیان آور MSG ، استفاده زیادی از ان نمی کنند ولی بهتر است که به منظور اطمینان از نبود MSG برچسب های مواد غذایی را قبل از خرید چک کنید.
محققان ثابت کرده اند که مصرف 5 یا 6 وعده غذایی کوجکتر در روز به جای 3 وعده غذایی سنگین تر ، فواید بی شماری دارد. این نوع الگوی غذایی می تواند به بهبود علایم بیماری با حفظ و تنظیم متابولیسم و مایعات بدن کمک کند و منجر به کهش علایم بیماری می شود.
بسیاری از بیماران منییری که سیگار نیز می کشیدند ، گزارش کرده اند که بعد از ترک سیگار، علایم بیماریشان کاهش پیدا کرده است.
اضطراب و نگرانی هر دو با این بیماری مرتبط هستند و هر دو عامل می توانند علت و نشانه ای از بیماری باشند. یادگیری نحوه مدیریت و شناسایی عوامل استرس زا باعث کنترل مناسب بیماری می شود. تکنیک های ریلکسیشن از روش های مناسب کنترل است.